‌ بررسی نقش اقلیم در مدل بیابانزایی برای مناطق خشک کشور
پذیرفته شده برای پوستر XML اصل مقاله (1.6 MB)
نویسندگان
1کیلومتر10 جاده مخصوص کرج- پژوهشکده آبخیزداری
2عضو هیات علمی
چکیده
ایران در محدوده اقلیمی مناطق خشک و نیمه خشک با بارش متوسط 250 میلی متر واقع است. به جرات می توان ادعا کرد که یک سوم آن مستعد بیابانزایی است. اقلیم یکی از مهمترین شاخص ها در اجرای مدل مدالوس محسوب می گردد. محدوده مورد مطالعه جلگه استان خوزستان است. روش کار بر اساس امتیازدهی به متغییرهای مهم اقلیمی می باشد. مدل مدالوس برای برآورد شدت بیابانزایی نیاز به معیارهای مانند اقلیم می باشد.برای این منظور ابتدا معیارها و شاخص‌ها مهم اقلیمی در واحدهای کاری امتیازدهی شدند. طبق نتایج حاصل از نقشه معیار کیفیت اقلیم مساحتی برابر69/7743کیلومتر مربع آن کیفیت اقلیم بالا (C1)و در مساحتی برابر 45/35836کیلومتر مربع کیفیت اقلیم متوسط (C2) و در مساحتی برابر7/6809کیلومتر مربع آن کیفیت اقلیم پایین(C3) است. سه شاخص باران، تبخیر و ضریب خشکی برای محاسبه این معیار بررسی شد که از این میان شاخص تبخیر با میانگین 56/182بالاترین امتیاز را دارد. می توان نتایج این مقاله را به سایر مناطق مشابه پیشنهاد داد.
کلیدواژه ها
 


ارسال نظر در مورد این مقاله