کاشت گونه‌های گیاهی بومی، راهکار حفاظت خاک در خشکسالی
پذیرفته شده برای پوستر XML اصل مقاله (1.96 MB)
نویسندگان
شیراز- خیابان ایمان شمالی کوچه 28 کوی 28/10 پلاک 42 کد پستی 7186667687
چکیده
یکی از چالش‌های اصلی جهان امروز فرسایش خاک است. بنابراین، یافتن روش‌هایی برای حفاظت خاک که با محیط سازگار باشد، ضروری است. برای حفاظت خاک می‌توان از روش‌های گوناگون بهره برد، اما، روش‌های زیستی و مدیریتی زمین، بسیار مناسبتر می‌باشند. روش زیستی با نگهداری و توسعه پوشش گیاهی انجام می گیرد. اندام‌های هوایی و زیرزمینی(ریشه) گیاهان نقش بسزایی در نگهداری خاک دارند. برای ایجاد و توسعه‌ی پوشش گیاهی در مناطق خشک و نیمه خشک محدودیت‌های زیادی وجود دارد که کاشت گونه‌های غیر‌بومی را دشوار می‌کند. افزون بر کم آبی؛ شیب زیاد، ناهمواری شدید، ناپایداری زمین، ژرفای اندک خاک و املاح فراوان از جمله محدودیت‌های استقرار و نگهداری گیاه در این سرزمین‌ها است. مشاهده گونه‌های گیاهی بومی علفی، بوته‌ای، درختچه‌ای و درختی فراوان در این مناطق بیانگر سازگاری گیاهانی متنوع با این محدودیت‌ها است که از آن‌ها می‌توان برای ایجاد و گسترش پوشش گیاهی با این هدف، استفاده کرد. گونه‌های گیاهی بومی پهنه‌ای با مساحت 24/512 هکتار، در استان فارس، شمال غربی شیراز و دامنه شمالی کوه دراک، بررسی شد. بر اساس نتایج؛ 8 گونه‌ی درختی، 17 گونه‌ی درختچه‌ای، 22 گونه‌ی بوته‌ای و 26 گونه‌ی علفی با ترکیب خوب، تاج پوشش گسترده و ریشه‌ی قوی؛ مناسب برای حفاظت خاک در منطقه شناسایی شد. این ظرفیت نشان می‌دهد که می‌توان، برای ایجاد و گسترش پوشش گیاهی پایدار، مناسب حفاظت خاک، کم هزینه و سازگار با محیط در این مناطق از راه‌کار "استفاده از گونه‌های بومی" به عنوان یک "راهبرد بلند مدت" برای سازگاری با کم‌آبی و خشکسالی بهره گرفت.
کلیدواژه ها
 


ارسال نظر در مورد این مقاله